نوشتن، نویسندگی، خط و تاریخچه اختراع آن ها - وبلاگ ایران

به گزارش وبلاگ ایران، نوشتن | Writing

نوشتن فرایند فیزیکی زبان گفتاری می باشد. انسان های اولیه این زبان را توسعه دادند. در حدود 35 هزار سال قبل از میلاد و در دوره کرو ماگنون (Cro-Magnon Man) نقاشی های درون غار به عنوان زبانی برای نوشتار مورد استفاده قرار گرفته که ظاهرا مفاهیمی از زندگی روزمره را بیان می نموده است. این تصاویر یک زبان را پیشنهاد می نمایند زیرا در بعضی از موارد به نظر می رسد آن ها رویدادی مانند شکار را به همراه حوادثی که اتفاق افتاده به تصویر کشیده اند به جای آنکه فقط اشکالی از حیوانات و مردم را نمایان نمایند.

اختراع خط در بین النهرین پیشرفته و به عنوان هیروگلیف شناخته می گردد

با این حال زبان نوشتاری تا زمانی که در سومر و جنوب بین النهرین و در حدود 3000 تا 3500 سال پیش به وجود آمد وجود نداشت. این نوشتار اولین نوع خط نامیده شده و شامل کشیدن علامت هایی خاص در خاک رس و با استفاده از لبه تیز ابزارآلات بوده است. البته که سیستم های نوشتاری مصری ها قبل از ظهور دوره اولیه و حدود 3150 سال پیش از میلاد مورد استفاده قرار می گرفته است اما این نوع از اختراع خط در بین النهرین پیشرفته و به عنوان هیروگلیف شناخته می گردد. با وبلاگ ایران می خواهیم هر آنچه در مورد اختراع خط، نویسندگی و تاریخچه ان می باشد را در این مطلب شرح دهیم پس با ما همراه شوید.

تاریخچه خط و نوشتار در سراسر دنیا

سیستم های نوشتار فونتیک به وسیله یونانی ها و پس از آن به وسیله رومی ها مورد استفاده قرار می گرفته است که به آن فونسیا (Phoenicia) نیز گفته می گردد. سیستم های نوشتاری فنیقی ها هرچند کاملا متفاوت از خط در بین النهرین بوده است اما همچنان به سومریان و پیشرفت های آنان در ساختار کلمه تکیه دارد. مستقل از خاورمیانه و اروپا اختراع خط و نوشتن در مزوآمریکا و مایاها نیز در حدود 250 سال پیش از میلاد پیشرفته است. اختراع خط و نوشتن در چین با استفاده از علائم پیشگویان بر روی استخوان ها و در حدود 1200 سال پیش از میلاد شکل گرفته است. ظاهرا پیدایش خط در چین به طور مستقل بوده و هیچ مدرکی دال بر انتقال فرهنگی از بین النهرین به چین وجود ندارد. چینی های باستان با الهام گرفتن از علائم مورد استفاده پیشگویان بر روی استخوان ها یا صدف ها شروع به ایجاد خط نموده اند. البته این نوع از نوشتار در ابتدا احتیاج بود تا به وسیله پیشگویان تفسیر گردد. در طول زمان این علائم تبدیل رسم الخط های چینی شدند.

نوشتن و تاریخچه ان

مطالعه تاریخ بدون امکان نوشتار کتبی آن غیرممکن می باشد زیرا که هیچ زمینه ای وجود نداشته تا شواهد فیزیکی را از گذشته باستان تفسیر نماید. اختراع خط و نوشتن باعث ثبت سوابق زندگی مردم و بعلاوه اولین گام ضروری در تاریخ کتبی یک فرهنگ یا تمدن می باشد. یک مثال ساده در این خصوص این است دانشمندان در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم که تمدن مایاها را کشف نموده بودند، نمی توانستند علائم و نوشتارهای آن ها را خوانده، بنابراین اشتباهاتی در تفسیرهای آن ها انجام می دادند. محققان اولیه سایت های مایاها مانند Stephens و Catherwood اعتقاد داشتند که آن ها مدارکی از تمدن باستانی مصر را در آمریکای مرکزی پیدا نموده اند. مشابه این مشکل در مورد شناخت پادشاهی باستانی مرو (Meroe) در سودان امروزی نیز وجود داشته است. خطوط مروتیک همچنان مورد تشخیص نبوده و آن را به عنوان خطوط A در نظر می گیرند. فرهنگ این تمدن هنوز به درستی درک نشده است.

اختراع خط و نوشتن

سومری ها در ابتدا نوشتن را به عنوان وسیله ای برای ارتباطات طولانی مدت به وسیله تجارت مورد استفاده قرار دادند. با توسعه شهرها در بین النهرین و احتیاج به منابعی که در آن منطقه وجود نداشت، تجارت های طولانی مدت پیشرفته و احتیاج به برقراری ارتباط در سراسر محدوده بین شهرها یا منطقه ها بوده است. اولین فرم نوشتن در راستای اختراع خط تصویرکردن بود. در این روسش نمادی از اشیا را ترسیم نموده و بیشتر برای یاری به یادآوری چیزهایی مانند دانه های مختلف و گوسفندها مورد استفاده قرار می گرفته است. این تصاویر بر روی خاک رس ترسیم شده و پس از آن خشک می شده است و به این صورت ثبت رسمی تجارت شکل گرفته است. همانطور که ماءالشعیر یکی از نوشیدنی های محبوب در بین النهرین باستان بوده است بسیاری از سوابق موجود در مورد خرید و فروش این نوشیدنی وجود دارد. با استفاده از تصاویر می توان گفت که چند کوزه در معاملات نوشیدنی ها وجود داشته است. البته که این تمام آن چیزی نیست که می توان از این تصاویر تفسیر نمود.

برای بیان مفاهیم پیچیده تر در معاملات اقتصادی و فهرست اقلام یک سیستم نوشتن دقیق تری مورد احتیاج بود بنابراین ساختار بهتری برای ارتباط در سال 3200 پیش از میلاد و در شهر اوروک سومر اختراع شد. Pictograms یا همان زبان تصویری همچنان نیز به صورت نمادهایی در گوشی های تلفن همراه مورد استفاده قرار می گیرد. این نوع از راه ارتباطی همان زبان گفتاری مردم سومر بوده است. فونوگرام نوعی از ترسیم تصاویر است که فرایند یک اتفاق را ترسیم می نماید. به این شکل افراد می توانند درک درستی از فراید یک رویداد داشته باشند. قبل از آن فقط تصاویر ثابت ترسیم می شده اند و با توسعه فونوگرام ها وسیله ای پویا برای نمایش حرکت به وجود آمد.

نوشتن و ادبیات

وسیله ارتباطی تصویری برای ثبت وقایع زمانی و اعتقادات مذهبی خود مورد استفاده قرار می گرفت اما برای شکل های هنری مانند ادبیات امکان پذیر نبود. اولین نویسنده ای که در تاریخ شناخته شده است انهدونا (Enheduanna) دختر سارگون آکاد (Sargon of Akkad) در بین النهرین بوده که در سال های 2285 تا 2250 پیش از میلاد زندگی می نموده است. او ترانه های خود را به الهه اینانا (Inanna) نوشته و با نام خود مهر و موم نموده است. در اصطلاح موضوع آراتا (Aratta) چهار شعر می باشد که در رابطه با پادشاه انمرکار (Enmerkar) از اوروک و پسر او به نام لوگالباندا (Lugalbanda) بوده که احتمالا بین سال های 2112 تا 2004 پیش از میلاد نوشته شده است. بنابراین به این شکل نوشتن به صورت ادبیات نیز متولد شده است.

داستان حماسی گیلگامش در مورد پادشاه بزرگ اوروک نوشته شده است

حماسه گیلگامش (Gilgamesh) که اولین داستان حماسی در دنیا به شمار می رود در میان قدیمی ترین ادبیات موجود پس از اختراع خط در نظر گرفته شده که در حدود سال 2150 پیش از میلاد نوشته شده است. این داستان حماسی در مورد پادشاه بزرگ اوروک به نام گیلگامش و در مورد جستجوی او برای معنای زندگی بیان شده است.

آنچه در بین النهرین نوشته شده مهم بسیار مورد توجه پادشاه آشوریان آشوربانیپال (Ashurbanipal) که در سال های 685 تا 627 پیش از میلاد زندگی می نموده است نهاده شد. او بیش از 30 هزار قرص کتاب که از جنس خاک رس بودند را در کتابخانه مرکز خود در نینوا جمع آوری نمود. آشوربانیپال امیدوار بود تا بتواند میراث، فرهنگ و تاریخ منطقه را حفظ نموده و به وضوح اهمیت اختراع خط، نوشتن و کلمات را ارائه نمود. در میان کتاب های بسیاری که در کتابخانه او قرار داشت آثار ادبیاتی مهمی مانند داستان گیلگامش یا داستان اتانا (Etana) را می توان نام برد. او متوجه شد که ادبیات نه تنها یک داستان بلکه زندگی همه مردم را بیان می نماید.

حروف الفبا پس از اختراع خط

نقش شاعر در حفظ افسانه های قهرمانانه به یک مهم در فرهنگ سراسر دنیا باستان تبدیل شد. اسناد بین النهرینی شین لگی یونینی (Shin-Legi-Unninni) که در سال های 1300 تا 1000 پیش از میلاد نوشته شده است به حفظ و انتقال داستان های حماسی مانند گیلگامش یاری نموده است. هومر (Homer) متعلق به 800 سال پیش از میلاد برای یونانیان و ویرجیل (Virgil) حدود 70 تا 19 پیش از میلاد برای رومیان نقش مشابهی داشته است. حماسه هندی ماهابهاراتا (Mahabharata) که در حدود 400 سال پیش از میلاد نوشته شده به حفظ افسانه های شفاهی آن منطقه یاری نموده است. تمامی این آثار و آنچه پس از این ها بوده اند تنها به وسیله نوشتن توانسته حفظ شوند. نویسندگان زود هنگام باعث شدند تا ماهیت ثبت موارد به کلی تغییر نماید. الفبایی که فنیقی ها راه اندازی کردند آسان تر و قابل دسترس تر برای سایر فرهنگ ها شد اما سیستم پایه ای قراردادن نمادها بر روی کاغذ برای نشان دادن مفاهیم بسیار زودتر از آن شروع شده بود.

در هر دوره ای از زمان شروع به کار نوشتن ارتباطات افکار و احساسات و بعلاوه فرهنگ هر تمدن، تاریخ جمعی، تجریبات آن ها با شرایط انسانی و حفظ آن ها برای نسل های آینده مورد استفاده نهاده شده است.

منبع: www.ancient.eu