خانه های نوساز در کنار تمدن هزاران ساله اصفهان هر دو در خطر هستند - وبلاگ ایران

به گزارش وبلاگ ایران، ایلنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، خانه های نوساز در کنار تمدن هزاران ساله اصفهان هر دو در خطر هستند.

سجاد انتشاری پژوهشگر زاینده رود و دبیر گروه اندیشه ورز آب بنیاد نخبگان اصفهان با بیان اینکه اصفهان از مسائل بحرانی بسیار رنج می برد که مهمترین آن خشکی زاینده رود است، گفت: استان اصفهان دارای مسائل بسیاری است اما موضوع زاینده رود و خشکی آن بحرانی است که نه تنها بر زندگی مردم اصفهان و اقتصاد استان به ویژه در بخش کشاورزی تاثیر مستقیم دارد که تمدن هزاران ساله این منطقه بیابانی را که زاینده رود بنیانگذار آن بوده، نشانه گرفته است.

او گفت: اصفهان یکی از استان هایی است که بیشترین آثار تاریخی ثبت ملی شده در کشور را داراست اما خشکی زاینده رود که یکی از عوامل فرونشست زمین است، سبب شده ما در آثار مهم این شهر از جمله سی و سه پل و پل خواجو ترک هایی را ببینیم که حاصل همین فرونشست ها و خشکی زاینده رود است.

به گفته انتشاری، در حال حاضر دو عامل در اصفهان باعث فرونشست شده است که یکی از آنها حفر چاه های مجاز و غیرمجاز و دیگری خشک شدن زاینده رود است که در اثر تغذیه نشدن آب های زیرزمینی سرعت فرونشست ها افزایش پیدا نموده است.

آنطور که انتشاری می گوید: براساس مطالعات مرکز تحقیقات راه و شهرسازی کشور و شرکت های مشاور، استان اصفهان در بعضی نقاط که اتفاقا بیشترین آثار تاریخی را در خود جای داده است، سالیانه حداکثر 18 سانتیمتر دچار فرونشست شده است این در حالی است که بالاترین سطح فرونشستی که براساس آن شرایط را بحرانی اعلام می نمایند، 4 میلیمتر است.

او به مسجد علی قلی آقا و مسجد سید که از مساجد تاریخی اصفهان به شمار می روند، اشاره نمود که در کانون فرونشست قرار گرفته اند. به گفته انتشاری، نه تنها آثار تاریخی اصفهان به علت فرونشست ها مورد تهدید جدی قرار گرفته اند که خانه های نوساز نیز تحت تاثیر فرونشست ها ترک خورده و از بین می روند.

آنطور که پژوهشگر زاینده رود می گوید: بحران خشکی زاینده رود حالا صرفا بناهای تاریخی را تهدید نمی کند بلکه تمدن اصفهان و تمام میراثی که در حوزه جریان آبی زاینده رود شکل گرفته درحال از بین رفتن است به طوری که ما با پدیده مهاجرت مردم اصفهان به شهرهای شمالی و حتی یزد و تهران روبرو هستیم، چون مردم احساس می نمایند دیگر امید و آینده ای در اصفهان برای ادامه زندگی ندارند.

انتشاری می گوید: اصفهان به عنوان منطقه ای بیابانی که روزگاری تمدن های بزرگ در آن بروز و ظهور داشته و دارای عناصر فرهنگی و آثار درخشان جهانی است حالا دارد خالی از سکنه می گردد.

او با تاکید بر اینکه مدیریت بحران زاینده رود باید جدی گرفته گردد به سه راه چاره موثر اشاره نمود و اضافه نمود: نخستین راه چارهی که برای برون رفت از این مشکل وجود دارد مدیریت مصرف است به طوری که مصارف غیرمجاز و برداشت های بی رویه از آب های زیرزمینی و رودخانه کنترل گردد.

انتشاری گفت: در حوزه بالادست زاینده رود باید مصارف رودخانه و برداشت آب کنترل گردد و در پایین دست نیز کنترل برداشت آب های زیرزمینی مدیریت شده باشد.

او بعلاوه دومین راه چاره را جلوگیری از توسعه و بارگزاری های کشاورزی و صنعتی دانست. به گفته انتشاری، ضروری است که جلوی توسعه و بارگزاری کشاورزی در بالادست زاینده رود و در پایین دست نیز بارگزاری جمعیتی گرفته گردد و بارگزاری هایی که در گذشته اجرا شده نیز کاهش پیدا کند و در نهایت با انتقال آب از دریا دست صنعت از زاینده رود کوتاه گردد تا دوباره حیات به زاینده رود و شهر اصفهان برگردد.