بهمنگان، جشنی برای زیبا نگریستن به فصلی سرد
به گزارش وبلاگ ایران، زمستان سرد فرا رسیده است و ننه سرمای پیر و دوست داشتنی، به مانند هر سال پارچه ای سفید بر سقف خانه های ما کشیده و ما را در دریایی از سپیدی و سرما، غرق نموده است. زمستان، فصلی از جنس سرما هست ولی سرمایی که در پس آن، بهاری دلنشین و زیبا نهفته است. زمستان سرد به مرور به میانه راه خود می رسد و ایرانیان خوش ذوق و هنر دوست به مانند هر ماه دیگری در تقویم خورشیدی خود، جشنی برای رسیدن به میانه راه دارند، جشنی باستانی و آریایی که ما در متن خود قصد داریم که آن را مفصل برای شما توضیح دهیم، جشنی به نام بهمنگان یا بهمن روز. با ما در جشن بهمنگان همراه شوید که همراهی شما افتخار ماست.
جشنی باستانی و آریایی (بهمنگان یا بهمن روز)
این جشن باستانی و آریایی در 2 بهمن ماه به دلیل همنام گشتن روز و ماه برگزار می گردد. در تاریخچه بهمن روز آمده که بهمن از واژه اوستایی وهومن به معنی اندیشه نیک گرفته می گردد. وهومن یکی از امشاسپندان نزدیک به درگاه اهورامزدا هست. به دلیل تغییراتی که در تقویم های ایرانی به وجود آمده است، بعضی ادیان مانند زرتشت 2 بهمن که بهمنگان بوده را به 26 دی تغییر داده اند و در تقویم خورشیدی خویش نامگذاری نموده اند. منجمین باستان اعتقاد دارند که نباید تقویم مورد دست کاری قرار گیرد، بنابراین هنوز هم جشن بهمنگان یا بهمن روز در زمان اصلی خود یعنی 2 بهمن برگزار می گردد. به مناسبت 2 بهمن یا بهمنگان در ترجمه اوستا، کتاب مقدس آیین زرتشت آمده که در جشن بهمنگان، ایرانیان به مناسبت اینکه امشاسپند بهمن در دنیا مادی نگهبان چارپایان سودمند است، از خوردن گوشت پرهیز می نمایند. ایرانیان باستان 2 بهمن یا بهمنگان را به احترام آن جشن می دریافتد و شادی می کردند و خود را برای پیروی از صفات پسندیده آنکه راهنمای پیشرفت و سعادت است، آماده می کردند. ابوریحان بیرونی در آثار الباقیه در خصوص بهمنگان یا 2 بهمن چنین می نویسد:
روز 2 بهمن، روز بهمنگان است که برای توافق دو نام آن را بهمنجه نامیده اند. بهمن نام فرشته موکل بر بهایم بوده که به آن ها برای عمارت زمین و برطرف حوایج نیازمند است و مردم فارس در دیگ هایی از جمیع دانه های ماکول با گوشت غذایی می پزند و آن را با شیر خالص می خوردند و می گویند که حافظه را زیاد می نماید و این روز را در چیدن گیاهان و کنار رودخانه ها و جوی ها و روغن دریافت و تهیه بخور و سوزاندنی خاصیتی مخصوص است و بر این گمانند که جاماسب وزیر گشتاسب این کارها را در این روز انجام می داد و سود این اشیا در این روز بیشتر از دیگر روزهاست
این مقاله به مناسبت بهمنگان نوشته شده است. این مراسم دیدنی در جای جای ایران زمین نظیر اصفهان و شیراز به زیبایی و شکوه و با شرکت بسیاری از اقشار جامعه برگزار می گردد.
پایانی خوش و خاطره انگیز برای بهمنگان
حال که به میانه زمستان و جشن بهمنگان رسیدیم، فرصت داریم که در جشن بهمنگان زیبا و آریایی کنار هم لحظات شاد و شیرینی داشته باشیم، سرمای زمستان را با گرمای وجود یکدیگر کم رنگ کنیم و آن را به بهاری شیرین و دلکش پیوند بزنیم. بهمنگان یا بهمن روز خجسته باد.
بهمنگان آمد بگشایید بر او در
ریزید به شادی می گلرنگ به ساغر
در این شب فرخنده و سرمای زمستان
آتش بیفروزید چو بگذشته به مجمر
شادی و امید است فروغ دل انسان
سرمایه بهروزی و پیروزی کشور
فرهنگ کهن سال میهن، ژرف چو دریاست
شاد آن که چو غواص در آن گشته شناور
ایران کهن بود پیغام آور شادی
شادی همه جا بود بهین سر خط دفتر
هر ماه به جشنی طرب انگیز بیار است
هر جشن چو نوروز طرب زا، طرب آور
بهمنگان جشنی است به روز و مه بهمن
تارش همه از شادی و پودش همه از فر
بهمن بود اندیشه نیکو و سپنتا
یاد آور آیین نیاکان هنرور
اندیشه نیکو دهش و داد خدایی ست
در هر دو گیتی نیست از این داده نکوتر
آن را به اوستایی گویند وهومن
این واژه بود با منش نیک برابر
هومن که نشانی ست ز اندیشه نیکو
در گیتی و مینوست بهین داده داور
سرلوحه هستی به گیتی، شور و سرور است
شادی است روان، گیتی خاکی ست چو پیکر
هر دم که به شادی گذرد زندگی آن است
این را کند ایرانی فرهیخته باور
(بانو توران شهریاری)
منبع: همگردی