روایت یک ساعته خبرنگار از وضعیت نابسامان آزادراه تهران- پردیس، وقتی آزادراه به جای تسهیل تردد، موجبات تصادف را فراهم می نماید - وبلاگ ایران

به گزارش وبلاگ ایران، با احداث آزادراه جدید تهران-پردیس امیدواری های بسیاری مبنی بر کاهش تصادفات و تلفات در این راستا زنده شد، اما با گذشت 9 سال از ساخت آن، هیچ کدام از آن امید ها رنگ واقعیت به خود ندیدند.

به گزارش خبرنگار ، سال ها از ساخت آزادراه تهران-پردیس می گذرد. آزادراهی که علت ساخت آن ایمن نبودن جاده قدیم تهران-رودهن و استاندارد های پایین آن است؛ این ایمن نبودن تردد در جاده قدیم خسارت های اقتصادی و جانی زیادی را ایجاد نموده بود.

با احداث آزادراه جدید تهران-پردیس امیدواری های بسیاری مبنی بر کاهش تعداد تصادفات و تلفات متعدد در این راستا زنده شد. اما حال با گذشت 9 سال از ساخت این آزادراه، هیچ کدام از آن امید ها رنگ واقعیت به خود ندیدند و هنوز هم تمام آن مسائل پا برجا هستند.

شکایت های مکرر مردم از این وضعیت ما را بر این داشت تا به آنجا برویم و از نزدیک شاهد وضع موجود باشیم.

ساعت هفت و نیم شب پنجشنبه هنگامی که از اتوبان شهید بابایی وارد راستا تهران-پردیس شدیم هوا دیگر روشنایی خود را از دست داده بود. از همان ابتدای راستا ناهمواری های جاده بیش از هر چیز دیگری توجه مرا به خود جلب کرد و خودنمایی این ناهمواری ها به گونه ای بود که احساس کردم گویی پیمانکار این جاده به اشتباه نقشه ساخت پیست موتور پرشی را در این جاده عملیاتی نموده است.

کمی که جلوتر رفتم با اولین صحنه تصادف روبرو شدم. خودرویی که به علت نبود روشنایی و علائم هشدار دهنده، با گاردریل برخورد نموده و واژگون شده بود.

وقتی برای تهیه تصاویر و جویا شدن علت حادثه به سمت محل تصادف رفتم، عوامل آزادراه مانع فیلمبرداری شدند و شخصی که خود را از ماموران آزادراه معرفی می کرد با جدیت تمام به دوربین ضربه وارد کرد و خواستار خاموش کردن آن شد.

البته این را هم گفت که اگر به دنبال جواب برای مسائل آزادراه هستم باید به دفتر آزادراه بروم تا آنجا پاسخ خود را دریافت کنم.

بر همین اساس صحنه تصادف را ترک و جلوتر رفتم. اما در تمامی طول راستا جز در داخل تونل ها هیچ گونه چراغ روشنایی وجود نداشت و ناگریز مجبور بودم راستای کوهستانی و پر پیچ و خم را در تاریکی مطلق و تنها با نور چراغ اتومبیل طی کنم.

در این شرایط سخت تصمیم گرفتم تا نظر سایر مسافران را هم درباره وضعیت تاریکی مطلقی که بر جاده حاکم است جویا شوم و دوربین و سه پایه را در کنار آزادراه تاریک قرار دادم.

قریب به اتفاق تمامی رانندگان از نبود روشنایی و وضعیت آسفالت جاده ناراضی بودند؛ اکثر این راننگان که ساکن منطقه پردیس هستند هفته ای دو سه بار با ترس از تصادف در این آزادراه تردد می کردند.

پس از صحبت با رانندگان برای دریافت پاسخی منطقی به سمت دفتر آزادراه حرکت کردم، البته با نزدیک شدن به عوارضی کم کم نور چراغ های آزادراه خودنمایی کردند و وضعیت روشنایی به حد مطلوب رسید؛ اما این وضعیت روشنایی هم ادامه نداشت و با دور شدن از عوارضی وضعیت به حالت قبل خود بازگشت.

نکته جالب توجه آن است که برای عوارضی این جاده که استاندارد های لازم را ندارد باید مبلغ 5 هزار تومان پرداخت گردد و حداقل انتظار رانندگان این است که ای کاش تنها درصدی از این عوارض خرج روشنایی جاده گردد.

5 هزار تومان عوارضی را پرداخت کردم و به سمت دفتر آزادراه رفتم؛ مسئول شیفت شب آزادراه سریعاً به سمت من آمد و من شادمان از اینکه جواب مان را می گیریم به سمت او حرکت کردم، اما دریغ از اینکه او آمده بود تا مانع فیلمبرداریمان گردد.

موضوع نبود روشنایی و ایمنی در آزادراه را با او در میان گذاشتم و درخواست کردم تا علت این مشکل را برایم شرح دهد. اما اصرار ما انکار او را به همراه داشت.

زمانی که از پاسخگویی او ناامید شدم موضوع را از مراجع بالاتر پیگیری کردم و همان جا با زمانیان مسئول نظارت بر بهره برداری آزادراه های کشور تماس گرفتم و او درباره این مشکل اظهار کرد: بنا بر قوانین جز در نقاط خاص و مه گیر یا نقاط پر تصادف هیچ الزامی به تجهیز روشنایی در راستا و راه ها نیست.

او توضیح داد: در آزادراه تهران-پردیس تمامی تونل ها را به روشنایی مجهز نموده ایم و در قسمت هایی که الزامی به روشنایی ندارد چراغی نیست، اما با این وجود و از آنجایی که این منطقه کوهستانی و مه گیر است شرکت آزادراه را مکلف کردیم که در این قسمت ها هم تجهیزات روشنایی را قرار دهد.

زمانیان درباره روشنایی دیگرمناطق این آزادراه گفت: علی رغم اینکه هیچ تعهد و قانونی برای تجهیز سایر بخش ها وجود ندارد، اما این موضوع را در دستور کار شرکت آزادراه قرار دادیم.

البته تصادفات این جاده کم نیستند و در راستا بازگشت باز هم شاهد حادثه بودیم؛ علت حادثه را بار دیگر جویا شدیم و مسئول اورژانس به ما گفت: این راستا بسیار پر خطر است و به صورت هفتگی 10 تا 12 تصادف را در این راستا شاهد هستیم.

حال باید دید که صحبت مسئول نظارت بر بهره برداری آزادراه های کشور مبنی بر تجهیز مناسب وسایل روشنایی در این جاده چه زمانی به نتیجه می رسد و چگونه تصادفات مرگبار این جاده تمام می شوند.