محققان: قمر زحل تقریبا همه اجزای لازم برای پدید آمدن حیات را در بر دارد - وبلاگ ایران

به گزارش وبلاگ ایران، گروهی از محققان از جمله از موسسه تحقیقات جنوب غربی در تگزاس آمریکا به تازگی مدرک جدیدی را پیرامون یکی از بلوک های مهم سازنده حیات در اقیانوس زیرسطحی انسلادوس، قمر زحل، پیدا نموده اند که جستجو در پی حیات فرازمینی را مجذوب کننده تر می نماید.

مدل سازی های نو دانشمندان نشان می دهد که اقیانوس قمر زحل احتمالا باید به طور نسبی پر از فسفر حل شده باشد. این ماده یکی از اجزای کلیدی برای تشکیل حیات محسوب می گردد. دکتر کریستوفر گلین، اقیانوس شناس موسسه تحقیقات جنوب غربی که یکی از پژوهشگران اصلی این مطالعه بوده، می گوید: انسلادوس یکی از اهداف اصلی در کوشش ما برای جستجو در پی حیات در منظومه شمسی است. از زمانی که فضاپیمای کاسینی ناسا از سامانه زحل تماشا کرد، پشت سر هم از اکتشافاتی که با اطلاعات این فضاپیما به دست آمده، شگفت زده شده ایم.

فضاپیمای ناسا آب مایع زیرسطحی انسلادوس را کشف و نمونه فواره های یخ و گاز پرتاب شده به بیرون از سطح این کره را آنالیز نموده بود. گلین می گوید: آن چه فهمیدیم این است که فواره ها حاوی تقریبا همه ملزومات اساسی حیاتی هستند که ما می شناسیم. اگرچه خود فسفر هنوز به طور مستقیم شناسایی نشده، تیم ما مدرکی از وجود آن در اقیانوس زیر پوسته یخی این قمر را کشف نموده است.

پژوهشگر موسسه تحقیقات جنوب غربی می گوید کشف آن ها باعث می گردد کوشش برای یافتن حیات در منظومه شمسی تغییر پیدا کند. محققان حالا احتمالا در پی جستجو برای بلوک های سازنده حیات از جمله مولکول های آلی، آمونیاک و کشف انرژی شیمیایی لازم برای حیات می روند. گلین می گوید: فسفر مورد جالبی است چون در مطالعات قبلی گفته شده بود که ممکن است در اقیانوس انسلادوس نادر باشد، در نتیجه شانس حیات پایین در نظر گرفته شده بود.

محققان برای آنالیز این قمر زحل مدل سازی های ترمودینامیکی و کینتیکی را اجرا کردند تا شرایط فسفر را بر اساس مشاهدات کاسینی شبیه سازی نمایند. آن ها در این مطالعات پرجزئیات ترین مدل ژئوشیمیایی تاریخ را پیرامون چگونگی حل شدن مواد معدنی کف دریا در اقیانوس انسلادوس به وجود آوردند و پیش بینی کردند که کانی های فسفات به شکلی غیرمعمول در آن جا قابل حل شدن باشند.

گلین می گوید: ژئوشیمیِ پایه در این بحث چنان ساده است که وجود فسفر حل شده را اجتناب ناپذیر می نماید و آن را به سطحی در نزدیکی یا حتی بالاتر از آب دریاهای مدرن در زمین می رساند. این برای اختربیولوژی به این معناست که حالا بیشتر از قبل می توانیم اطمینان داشته باشیم که انسلادوس سکونت پذیر است.